Hosty duże
Przy klasyfikacji poprzedniej grupy ustaloną wartością jest przedział od 12'' do 24'' czyli 12 cali, który stanowi angielską stopę. Podział oparty na stałej 12'' (30.5 cm) jest również stosowany wobec host dużych i jest przyjmowany dla wzrostu 24–36 cali, tj. od 61 cm do 91,5 cm. Takie oznaczanie wprowadza między innymi Naylor Creek. Przyjęta jest w ten sposób ogólna rama dla wszystkich odmian oparta na jednej wartości (12'') – co jest logiczne i przejrzyste, zwłaszcza w porównaniu z innymi klasyfikacjami, które dość nonszalancko mają wyznaczone kryteria. Nie można oczywiście tego powiedzieć o AHS, który w wydanym zaleceniu do Hosta Show 2012 za hosty duże uważa dokładnie te o powierzchni liścia od 64 in² do 120 in² (412,8 cm² – 744 cm²). Dla zobrazowania powierzchni i porównania do wzrostu rozwiążmy jako przykład matematyczny "Grand Master". W moim ogrodzie...
Dorasta do 75 cm, liście długości 30,5 cm i 23,5 cm szerokości dają powierzchnię 716,8 cm² i tym samym normy dla hosty dużej w obu kryteriach są jak najbardziej spełnione. Niestety, taka zgodność nie dotyczy wszystkich odmian tej grupy. Inny przykład, "Krossa Regal" (Gus & Alma Krossa, 1980) według wielu źródeł opisywana jest wzrostem do 90 cm. Wymiary liścia, wg "Encyklopedii Host", to długość 29 cm i 18 cm szerokości i w wyniku powierzchnia 522 cm². Zatem powyższe obie dane zdają się potwierdzać, że jest to hosta duża. No tak, ale AHS w "2012 Classification List" podaje inne wymiary liścia dla tej odmiany , tj. 15'' x 8'' (38,1 cm x 20,3 cm), co stanowi w przeliczeniu 773,4 cm² powierzchni. Dalej, "Krossa Regal" w moim ogrodzie po 10 latach uprawy przekroczyła 110 cm wzrostu. Tym samym jedno, jak i drugie wskazuje, że jest to jednak hosta olbrzymia. Takich przypadków jest znacznie więcej i świadczą o tym jak subiektywne i względne może być opisywanie host i ich dalsza klasyfikacja.
W ogrodach hosty duże wydają się nie mieć takich rozterek. Na rabatach prezentują się niezwykle solidnie, a można by nawet powiedzieć, że monumentalnie. Tworzą znacznych rozmiarów zielone trapezy i półkule. Sprawdzają się doskonale jako rośliny-solitery, jak i w połączeniu z hostami średnimi na jednolitych gatunkowo rabatach. Ważnym jest, aby nie uprawiać dwóch odmian o podobnym wzroście obok siebie, podobnie też należy unikać sąsiedztwa takiego samego koloru i wzoru liści. Hosty tej grupy w przeważającej większości dobrze znoszą znaczne nasłonecznienie stanowiska i dłuższe okresy letniej suszy. Co wcale nie znaczy, że optymalnym przestaje być stanowisko w półcieniu, o znacznej wilgotności gleby. Cechą wyróżniającą odmiany duże jest wysoka odporność na żerujące ślimaki, a to ze względu na grube, twarde, o dobrej substancji iście. Jeśli już nawet dojdzie do uszkodzeń, to nigdy nie są one tak rozległe i widoczne jak u host mniejszych.
Hosty duże wydają się nie mieć słabych stron, no może poza jedną – potrzebują znacznej przestrzeni życiowej w ogrodzie. Prawdziwej sceny, gdzie mogą zaistnieć i dumnie się prezentować.